Zakres podziału w 1918 r.

– 2 Kron. 29:18‑31 – 4 GRUDNIA [1904] –

Dość trudno jest ocenić, jaki wpływ zawirowania organizacyjne po śmierci C.T. Russella miały na liczbę członków założonego przez niego ruchu. W opracowaniach na ten temat można znaleźć różne liczby. Jedni piszą o odejściu jednej siódmej członków, inni podają konkretną liczbę 4 tys. Niezbyt dokładnie też wiadomo, ilu dokładnie było badaczy Pisma Świętego w 1916 r. Czasopismo „The Watch Tower” publikowane było za życia C.T. Russella w maksymalnym nakładzie 42 tys. egzemplarzy. W 1918 roku liczba ta zmalała podobno do 3 tys. Oczywiście dane te trudno jest przełożyć na liczbę aktywnych członków zgromadzeń.

Ostatni opublikowany za życia C.T. Russella raport o liczbie osób biorących udział w Pamiątce („The Watch Tower”, 1 maja 1916) podaje wykaz 56 zborów większych niż 50 osób z łączną liczbą 9513 członków. Zakładając nawet, że mniejsze zbory miały w sumie podobną liczebność i że nie wszystkie zbory nadesłały raporty, można by ocenić łączną liczbę biorących udział w Pamiątce, czyli ochrzczonych członków zborów, mniej więcej na 25-30 tys. Liczba ta potwierdzałaby informację, że jedna siódma członków to ok. 4 tys. osób i że tylu właśnie uczestników ruchu opuściło zbory.

Późniejsze raporty „The Watch Tower” w latach dwudziestych i trzydziestych podają dość regularnie wzrastające liczby od 20 do 90 tys. uczestników Pamiątki. Spada jednocześnie liczba przyjmujących chleb i wino, co wynikało z przekonania, że po 1914 roku nie można było już należeć do grona osób ubiegających się o niebiańską nagrodę. Jednocześnie W.J. Schnell w swej książce „Thirty Years a Watchtower Slave” [Trzydzieści lat w niewoli Strażnicy] podaje informację, że do roku 1931, czyli daty zmiany nazwy organizacji na Świadkowie J., Towarzystwo opuściło trzy czwarte jego członków z czasów C.T. Russella. Oznaczałoby to, że skutki podziału byłyby znacznie głębsze, niż wskazują na to liczby uczestników Pamiątki, gdyż prawdopodobnie zdecydowana większość z ok. 30 tys. członków organizacji w 1931 roku musiała już pochodzić z nowego naboru po roku 1918.

Dane te wskazują na fakt, że organizacja Świadków J. nie może być w pełni uznawana za prostą kontynuację ruchu zapoczątkowanego przez C.T. Russella, gdyż brak jej wyraźnej personalnej ciągłości w latach 1918-1931. Wydaje się, że w znacznie większym stopniu nurty niezależnych badaczy Pisma Świętego, choć mniej liczebne, przechowały ducha i ciągłość tradycji oryginalnego ruchu.

Poprzednia strona

Następna strona